Ik ben bezig met een detox als laatste onderdeel van het Liefdevol Voeden traject van Anna. Alleen al de eerste dag heeft me veel inzichten gegeven en die deel ik graag met je.
Waarom deze hele maatschappij is gebouwd op symptoombestrijding? Dat wordt me pijnlijk helder wanneer ik start met mijn detox kuur van 7 dagen. Ik volgde een voeding coaching traject van 3 maanden; Liefdevol Voeden. Dat klinkt hartstikke zacht, vriendelijk en fijn en dat was het ook.. Totdat het laatste deel van het traject begon: het detoxen! :)
Ik haalde netjes alle boodschappen voor deze week en stelde de startdatum een keertje uit vanwege een plotse omstandigheid in de familie. Eigenlijk besloot ik there & then dat het nu 'niet de goede tijd' was voor me, er is zoveel gaande dat ik er geen ruimte aan kan geven.
Even vergat ik daarmee ook het gesprek dat ik een paar weken daarvoor met coach Anna had, waarin ik aangaf het júÃst te kunnen gebruiken om in al deze hectiek en beweging even de focus op mij en mijn lichaam te mogen leggen.
Ze had vooraf al aangegeven dat het goed zou zijn niet teveel te plannen, vooral de vasten-dag vrij te houden. Ik had geen idee wat ik kon verwachten maar besloot het gewoon te ondergaan, open en nieuwsgierig en in vertrouwen dat het precies zou zijn zoals de bedoeling nu was voor mij.
Dus ik ging toch van start, de avond vóór dag 1 voelde ik al wat keelpijn en ik stond op met een verstopte neus en opgezwollen klieren.. Van meerdere mensen (onder andere van Anna) kreeg ik de aanmoediging om te luisteren naar wat mijn lichaam nodig heeft.
Ik ging gewoon door met de orde van de dag, mama zijn, beetje opruimen, wat spullen inpakken (ja, we zijn weer aan het verhuizen;)) Joas richting oma brengen om in de avond Pilateslessen te kunnen geven. Ik voelde me gedurende de dag slechter worden en heb wel 100x gedacht; moet ik toch niet even iets meer eten? Of een kopje koffie pakken om mijn energie even een snelle boost te geven zodat ik nog kan gaan werken straks? Eigenlijk alles wat ik kon bedenken om weg te bewegen van het ongemak wat ik ervaarde, maar ook om over mijn eigen grenzen te gaan en mezelf te pushen toch te gaan werken terwijl mijn lichaam een heel duidelijk signaal gaf: RUST! Dat heb je nodig.
Toen ik uiteindelijk zonder Joas onderweg terug was naar Tilburg, voelde ik; dit gaat me helemaal niet lukken! Halleluja dat ik zelfstandig ondernemer mag zijn, maar op dit soort momenten is dat precies helemaal niet fijn. Binnen een paar uur moest ik óf een vervanger regelen of veel mensen teleurstellen en de lessen annuleren. Er werd nog een suggestie gedaan of ik niet een aspirientje kon nemen en even doorbijten.. Ja, dat zou zeker kunnen, maar dat is niet wat mijn lichaam nu vraagt. En als ik heel eerlijk ben is dat ook niet de boodschap die ik mee wil geven aan mensen die mijn lessen volgen.. Iets met Practice what you Preach.
Grappig wel, dat die interne kritische stem zich af en toe ook in een ander persoon uitspreekt, ik zie het maar als een extra test.
Opgelucht dat ik de lessen in de avond kon loslaten, gaf mijn lichaam zich helemaal over. Wat voelde ik me ellendig, koude rillingen, spierpijn, hoofdpijn.. Mijn mind echter, had het moeilijk met deze overgave. Die draaide overuren om te bedenken hoe ik dit ongemak zo snel mogelijk kon stoppen, ik ging met mijn etherische oliën in de weer, probeerde mijn sinussen te masseren, ging in bad, stoomdouche, etc.
Pas toen ik besloot dat ik ook mijn lessen voor de volgende ochtend moest afzeggen en dat had gedaan, kon ik echt zakken. Ik viel vrij snel in slaap wetende dat het nu gewoon even mag, ik mag ziek zijn en hoef morgenochtend niet na de wekker weer te bepalen of ik op karakter die lessen eruit kan knallen..
Ik werd wakker en voelde me veel beter dan de dag ervoor, even dat stemmetje; dan had je toch prima kunnen gaan werken deze ochtend!
De hele ochtend ben ik met mezelf in dialoog; deze detox doe ik voor mezelf, ik voel dat mijn lichaam het nodig heeft. En wat er na dag 1 allemaal al uit is gekomen bewijst ook dat ik het nodig heb, ondanks dat het nu even helemaal niet fijn is heb ik nog steeds het vertrouwen dat ik me na deze week een stuk beter, lichter, gezonder en fijner zal voelen. Dat vertrouwen is niet gebaseerd op feiten, maar vormt nu wel mijn houvast.
En ik hoor het mensen om me heen (of mijn eigen innerlijke stemmetjes) zeggen: meid, wat doe je jezelf toch aan?
Maar, hoe kunnen we anders helen, als we niet eerst door dat ongemak gaan en dat helemaal accepteren? Hoe kom je bij de kern van een probleem als je niet bereid bent naar die kern te gaan? Te voelen, te ervaren hoe ongemakkelijk het daar is.
Ik had ook kunnen stoppen met detoxen, meteen op dag 1 al. Ik weet niet of ik dan ook meteen van deze griepverschijnselen af zou zijn, timing is toch altijd gewoon wat het is.. Dus ik besluit door te gaan, ook al komt het nu even heel ongelukkig uit met werk en alle plannen.
Ik vertrouw op de best mogelijke uitkomst, altijd.